Αριστερά. Στον πρώτο γεωλογικό χάρτη της Πελοποννήσου του A. Philippson (1892) σημειώνεται η «Zartsa” («Ζούρτσα») στις εμφανίσεις της Ενότητας της Πίνδου, με πελαγικούς ασβεστολίθους και φλύσχη καθώς και τα μεταλπικά ιζήματα στην παράκτια ζώνη.

Κάτω Δεξιά. Η Ενότητα της Πίνδου, η οποία σημειώνεται με ερυθρό χρώμα στον Γεωτεκτονικό Χάρτη της Ελλάδας, απαντά σε όλο το μήκος του Ελληνικού Τόξου, από τα σύνορα με την Αλβανία έως τη Ρόδο στα Δωδεκάνησα. Αποτελεί την κύρια εμφάνιση των πετρωμάτων του Ωκεανού Πίνδου –Κυκλάδων (Η2) και βρίσκεται πάνω στην ανθρακική πλατφόρμα Γαβρόβου –Τριπόλεως (H1) εδώ και 30-20 εκατομμύρια έτη. Οι ρίζες του τεκτονικού καλύμματος της Πίνδου είναι στον χώρο του Αιγαίου.

Άνω Δεξιά. H Λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου αποτελεί την τελευταία ωκεάνεια λεκάνη της Τηθύος, που ελαττώνεται συνεχώς και πλησιάζει προς την τελική της εξαφάνιση. Με βάση την σημερινή ταχύτητα σύγκλισης των 4-5 cm/έτος μεταξύ της Αφρικής και της Ελλάδας αναμένεται να κλείσει τελείως σε 4-5 Μα (εκατομμύρια έτη).